Εδώ και χρόνια προσπαθώ να εξηγήσω στους φίλους μου το "κόλλημά" μου με την κατασκήνωση που με κάνει, στα 26 μου πλέον (ας μην κρύβουμε χρόνια), να περιμένω πώς και πώς το καλοκαίρι μόνο και μόνο για να υποβάλλω τον εαυτό μου σε κάτι που οι ίδιοι βλέπουν ως "εκούσιο εγκλεισμό". Προσπαθώ να τους δώσω να καταλάβουν πόσο μαγικό είναι να περιβάλλεσαι από παιδιά κάθε ηλικίας και πόσες ανταμοιβές υπάρχουν στην συναναστροφή σου μ' αυτά, πόσο υπέροχο συναίσθημα είναι το να βρίσκεσαι σ' ένα χώρο περικυκλωμένος από φίλους και γνωστούς που, όσος καιρός και να έχει περάσει από την τελευταία φορά που ειδωθήκατε, μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα, γιατί πάντα υπάρχουν τόσα που σας ενώνουν. Δεν είμαι χαζός. Δεν πιστεύω ότι κάποιος ο οποίος δεν το βίωσε ο ίδιος, θα μπορέσει ποτέ να με καταλάβει -ακόμη και αν πειστεί από τα επίχειρήματά μου.
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, η σημερινή μου δημοσίευση δεν απευθύνεται σ' αυτούς τους φίλους μου. Απευθύνεται στους άλλους, σε εκείνους που αποχαιρέτισα σήμερα αλλά και εκείνους που δεν πρόλαβα να αποχαιρετίσω. Σε εκείνους τους λίγους, που δεν ήθελα καν να τους αποχαιρετίσω γιατί και μόνο η σκέψη ότι αύριο θα ξυπνήσω και δεν θα τους δω μου φαινόταν (και μου φαίνεται) απίστευτα οδυνηρή. Σε μεγάλους και παιδιά που, πενήντα μέρες τώρα, μου χάρισαν μοναδικές εμπειρίες, που μου πρόσφεραν πολλή περισσότερη αγάπη απ' ό,τι περίμενα (ή ήλπιζα) ότι θα λάβω. Δεν ξέρω αν κατάφερα ή αν θα καταφέρω ποτέ να τους το ανταποδώσω αλλά νιώθω την ανάγκη να τους πω ότι, χάρη σ' εκείνους, οι μέρες αυτές ήταν, για άλλη μια χρονιά υπέροχες.
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα μου είναι πολύ δύσκολο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Η συγκίνηση του αποχωρισμού, η εικόνα μικρών και μεγάλων με δακρυσμένα μάτια και η σκέψη ότι θα χρειαστεί να περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος πριν μπορέσεις να ξαναδείς κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους από κοντά, είναι παραπάνω από αρκετές για να με κάνουν να κλαίω με λυγμούς αλλά, κάθε φορά, θυμάμαι την ατάκα ενός (κατασκηνωτικού) φίλου μου για τέτοιες περιστάσεις. Ο σοφός αυτός άνδρας λοιπόν, μου είπε ότι "αν την τελευταία μέρα ο κόσμος κλαίει επειδή δεν θέλει να φύγει, αυτό σημαίνει ότι κάτι, έγινε πολύ σωστά".
Απ' ότι φαίνεται λοιπόν, "κάτι έγινε πολύ σωστά" και φέτος ...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου