Μυστήριο πράγμα ο έρωτας. Ακατανόητο. Πόσα δεν έχουν γραφτεί γι' αυτόν ανά τους αιώνες από συγγραφείς και ποιητές που προσπαθούν να χωρέσουν σε λέξεις το μέγεθος αυτού του συναισθήματος; Που προσπαθούν να μας εξηγήσουν τι είναι, τέλος πάντων, αυτό το συναίσθημα που, όπως τα χρήματα, φαίνεται πως κάνει τον κόσμο να γυρίζει -αν και, ομολογουμένως, με τελείως διαφορετικό τρόπο...!
Αν ψάξεις στο λεξικό, πληροφορείσαι πως έρωτας, είναι το "έντονο συναίσθημα έλξης και επιθυμίας μεταξύ δύο προσώπων, που χαρακτηρίζεται και από πόθο για σεξουαλική επαφή". Πόσο οικτρά αποτυγχάνει αυτή η ερμηνεία να προσεγγίσει την πραγματικότητα;! Από την άλλη, εξίσου αποτυχημένη θα ήταν, νομίζω, οποιαδήποτε προσπάθεια. Είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις την γεύση της κανέλας σε κάποιον που δεν την δοκίμασε ποτέ: όσο γλαφυρή και αν είναι η περιγραφή της γεύσης, ποτέ δεν θα την καταλάβει αν δεν την δοκιμάσει ο ίδιος. Και με την κανέλα, τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα αφού, καλώς η κακώς, η γεύση της είναι μία. Τον έρωτα, τον βιώνει τελείως διαφορετικά ο καθένας εξ ημών, οπότε οι περιγραφές θα ποικίλουν αντίστοιχα.
Και πραγματικά, πώς να εξηγήσω σε κάποιον τον τρόπο που τα χέρια μου ιδρώνουν μες στις τσέπες μου, τα λίγα εκείνα λεπτά πριν σε συναντήσω; Ή την ταχυκαρδία που με πιάνει όταν τα βλέμματά μας συναντιούνται τυχαία μέσα στο πλήθος, λίγο πριν με πλησιάσεις; Πώς θα μπορούσα να περιγράψω την μυρωδιά στο λαιμό σου τα πρωινά που ξυπνάς στην αγκαλιά μου ή τον ήχο της φωνής σου όταν σηκώνεις το τηλέφωνο και μου λες εκείνο το "Έλα μου" που κάνει τα πόδια μου να τρέμουν και με κάνει κάθε φορά να εύχομαι να μπορούσα να διακτινιστώ για να "σου έρθω", όντως. Και για τον τρόπο που μου σφίγγεις το χέρι, μπλέκοντας τα δάχτυλά σου με τα δικά μου, τι να πω; Θα μπορούσε, άραγε, να με καταλάβει κανείς αν του έλεγα ότι όλα τα ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ, μιλούν για εσένα και ότι δεν το είχα καν συνειδητοποιήσει μέχρι που σε γνώρισα; Κι αν κάποιος με ρωτούσε πώς το έπαθα αυτό το πράγμα, θα είχα να του δώσω μια λογική απάντηση ή απλώς θα σήκωνα τους ώμους απορώντας κι εγώ ο ίδιος και μην ξέροντας ποια στιγμή ακριβώς ξεκίνησε το "κακό";
Όχι, δεν θα μπορούσα να τα εξηγήσω όλα αυτά σε κανέναν και ούτε κανείς θα με καταλάβαινε. Εδώ, καλά καλά, δεν μπορώ να τα εξηγήσω σε σένα και καταλήγω απλώς να χαμογελάω σαν χαζός όλη την ώρα όταν βρίσκομαι μαζί σου- λες και έχω πάρει υπερβολική δόση ηρεμιστικών!! Γι' αυτό και, σε αντίθεση με τους μεγάλους συγγραφείς και ποιητές (και στιχουργούς...!), εγώ δεν θα προσπαθήσω καν...
Μυστήριο πράγμα ο έρωτας. Ακατανόητο. Και ακατανίκητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου