Up in smoke

 Καμιά φορά το υποσυνείδητό μας, μας παίζει περίεργα παιχνίδια. Τουλάχιστον το δικό μου το κάνει. Μπορώ να πω ότι έχω ένα αρκετά...παιχνιδιάρικο υποσυνείδητο που, λες και ξέρει τι αποφεύγω να σκεφτώ όλη την μέρα (ποιον κοροϊδεύω; φυσικά και το ξέρει!), μόλις κλείνω τα μάτια μου για να κοιμηθώ, το φέρνει μπροστά μου. Και ναι (spoiler alert!!!)...σε σένα αναφέρομαι!

 Εχθές για παράδειγμα, νομίζω ότι μόλις με είχε πάρει ο ύπνος όταν βρέθηκα μπροστά σε μία πόρτα. Την άνοιξα και είδα μπροστά μου ένα μεγάλο δωμάτιο. Έκανα δύο βήματα, μπήκα μέσα και η πόρτα έκλεισε με δύναμη πίσω μου. Μόλις τότε παρατήρησα ότι δεν είχε πόμολο απ' την μέσα πλευρά. Μόνο μια κλειδαριά, αλλά εγώ δεν είχα το κλειδί. Κοίταξα γρήγορα γύρω μου και συνειδητοποίησα ότι στο δωμάτιο υπήρχαν άλλες τρεις πόρτες, ίδιες μ' αυτήν που μόλις είχε κλείσει πίσω απ' την πλάτη μου, μία σε κάθε τοίχο του δωματίου. Φυσικά, εγώ δεν είχα το κλειδί για καμία!

 Δεν είχα προλάβει καλά καλά να πάθω την κρίση πανικού που, συνήθως, παθαίνω όταν βρίσκομαι σε κλειστούς χώρους, όταν το δωμάτιο άρχισε να γεμίζει με καπνό. Δεν μπορούσα να εντοπίσω από πού ερχόταν ο καπνός. Το μόνο που ξέρω, είναι ότι γέμιζε το δωμάτιο πολύ γρήγορα για τα γούστα μου κι εγώ στεκόμουν στην μέση του δωματίου τρομοκρατημένος!

 Εκείνη την ώρα σε είδα! Στεκόσουν στην μία γωνία του δωματίου και, ενώ το πρόσωπό σου ήταν θολό -σαν από φωτογραφία που βγήκε κουνημένη-, ήξερα στα σίγουρα ότι ήσουν όντως εσύ. Με πλησίασες και με κάθε σου βήμα το πρόσωπό σου λες και γινόταν πιο ευκρινές. Οι γραμμές των χειλιών σου, τα ζυγωματικά, οι γωνίες του προσώπου σου... Όταν είχες πια πλησιάσει αρκετά ώστε να βλέπω τις κόρες των ματιών σου, άπλωσα το χέρι μου για να σ' αγγίξω, να σ' αγκαλιάσω και λίγο πριν τα χείλη μου ακουμπήσουν τα δικά σου...γλίστρησες απ' τα δάχτυλά μου σαν άμμος και σχημάτισες ένα βουναλάκι στο πάτωμα. Αυτό έμεινε όλο κι όλο από εσένα και μερικοί κόκκοι κρατημένοι σφιχτά μες στην παλάμη μου.

 Έπεσα στα γόνατα, χωρίς να μπορώ να βλέπω καλά καλά λόγω του καπνού που πλέον είχε γίνει τόσο πυκνός που μ' έπνιγε. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι οι πόρτες είχαν χαθεί και υπήρχε μόνο μια τρύπα στο ταβάνι απ' την οποία μπορούσα να βλέπω τον νυχτερινό ουρανό αλλά που δεν βοηθούσε καθόλου στο να φύγει ο καπνός απ' το δωμάτιο. Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα σ' αυτό το ασφυκτικό συναίσθημα...

 Και τότε ξύπνησα! Κάθιδρος!  Χρειάστηκε να περάσει τουλάχιστον μισή ώρα μέχρι να ηρεμήσω και να μπορέσω να ξανακοιμηθώ.

 Το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί μόλις άνοιξα τον υπολογιστή, ήταν να ψάξω σε online ονειροκρίτες τι θα μπορούσε να σημαίνει το όνειρό μου. Ο πιο αξιόπιστος όλων, εμφάνισε ένα μόνο αποτέλεσμα κάτω απ' την αναζήτησή μου· ήταν το τηλέφωνο μιας γνωστής ψυχολόγου!